بیدق

خانه‌ی ما آپارتمانی یک‌خوابه در هم‌کف یک ساختمان هفت طبقه است. کل‌ش برای یک شرکت عظیم خانه‌ساز است. این‌جا چندان رسم نیست که وقت اجاره یا آگهی خانه کسی متراژ واحد را بگوید ــ این اولین و مهم‌تریم چیزی که در تهران برای خانه گرفتن می‌پرسیم و می‌گوییم ــ . متراژش را نمی‌دانم اما وقتی با این مترهای خیاطی و نخ قرقره و برآوردکننده‌های اریب و نااریب و شمارش پارکت‌های کف، پروژه‌ی تعیین متراژ خانه‌مان را تمام کردیم حدودا 50 متر بود. اتاق خوابش بزرگ است و آشپزخانه‌ش هم به خوبی میز ناهار خوری را جا داده است. کمد دیواری هم بسیار زیاد دارد ــ این برای من که نوعی بیمار کمد دیواری درخانه هستم چه خوب است! ــ پارکینگ ماشین از واحد جداست و جداگانه باید اجاره کرد. یک انباری هم در زیر زمین ساختمان جزو اجاره است.  تمام خرج برق و آب و گرمایش هم بر عهده‌ی مالک است. در این کشور  یخچال و گاز و ماشین لباسشویی و خشک‌کن هم کلا جزو واحد است و بر عهده‌ی مالک. نقشه‌ی خانه خیلی خوب است و وقتی فهمیدیم 50 متر بیش‌تر نیست تعجب کردیم.
 برای این خانه‌ ماهانه 890 دلار اجاره می‌دهیم و البته بعد از عقد قرارداد متوجه شدیم که ماه اول مجانی است. سه ماه دیگر قراردادمان تمام می‌شود و چند روز پیش نامه‌ای رسید از مالک که اگر دوست داشتید بمانید اجاره برای سال جدید 0.7 درصد افزوده می‌شود! یعنی کم‌تر از یک درصد که برای ما می‌شود 6 دلار و اجاره‌ی ما 896 دلار خواهد شد. طبق قانون مالک و مستاجر، بعد از اتمام سال اول، مستاجر می‌تواند بدون این که لازم باشد خبر دهد و یا موافقت مالک را کسب کند، تا هر زمانی که دوست داشته باشد در خانه بماند. اگر تصمیم به تحویل واحد هم بگیرد باید دوماه زودتر خبر دهد.
    سر و صدای خانه‌‌های هم‌کف زیاد است و ما تصمیم داریم از ایران که برگشتیم خانه‌ی بهتری پیدا کنیم.